کشش نیکان بسوى نیکى و انجذاب بد کاران بسوى بدى،

نیکى میراث خدایى است و استحقاق میراث بقرابت است،   

رگ رگ: رشته‏ى آب بهمراه رشته‏ى دیگر، مجازا، حق و باطل.

آب شیرین و آب شور: کنایه از صفات نیک و صفات زشت انسانی است.

 نفخ صور: دمیدن اسرافیل در صور و کرناى که علامت رستخیز است و مردگان بدان آواز زنده مى‏شوند و از گور بر مى‏خیزند. برگرفته است از آیه‏ى شریفه: وَ نُفِخَ فِی اَلصُّورِ فَجَمَعْناهُمْ جَمْعاً [1] و نظایر آن.

اورثنا الکتاب:اشاره به آیه: «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتَابَ الَّذِینَ اصْطَفَیْنَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ وَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَیْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ.جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ.وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَکُورٌ.الَّذِی أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِن فَضْلِهِ لَا یَمَسُّنَا فِیهَا نَصَبٌ وَلَا یَمَسُّنَا فِیهَا لُغُوبٌ»: قرآن یا کتب آسمانی و به عبارت دیگر، معرفت حق را به کسانی که بندگان بر‌گزیده ما بودند به میراث دادیم‌،(امّا) از میان آنها عده‏اى بر خود ستم کردند، و عده‏اى میانه رو بودند،و گروهى به اذن خدا در نیکیها (از همه) پیشى گرفتند، و این، همان فضیلت بزرگ است!(پاداش آنان) باغهاى جاویدان بهشت است که در آن وارد مى‏شوند در حالى که با دستبندهایى از طلا و مروارید آراسته‏اند، و لباسشان در آنجا حریر است!آنها مى‏گویند: «حمد (و ستایش) براى خداوندى است که اندوه را از ما برطرف ساخت؛ پروردگار ما آمرزنده و سپاسگزار است!همان کسى که با فضل خود ما را در این سراى اقامت (جاویدان) جاى داد که نه در آن رنجى به ما مى‏رسد و نه سستى و واماندگى!.[2]

 ( 750) دستجات خوب و بد افراد بشر چون رگه‏هاى آب شیرین و شور تا قیامت در جریان است.( 751) خوبان از آب شیرین ارث برده‏اند و مشمول پرتو مضمون آیه شریفه أَوْرَثْنَا اَلْکِتابَ مى‏باشند.

مولانا می‌گوید: این اوصاف گوناگون یا گرا‌یش‌های انسان به جریان حق و باطل مانند رگه‌های آب در زمین است که بعضی از آنها شیرین و برخی شور است و در این جریان‌ها تا پایان هستی به همین‌گونه خواهد بود.

نیکان و آشنایان به حقایق و معارف الهی، از آب خوش یا آب شیرین معرفت، ارث می‌برند. این میراث کدام است؟ همان است که در قرآن کریم به آن اشاره شده است: قرآن یا کتب آسمانی و به عبارت دیگر، معرفت حق را به کسانی که بندگان بر‌گزیده ما بودند به میراث دادیم‌. مردان راه حق به دلیل پیوستگی روحانی و معنوی، فرزندان معنوی پیامبران‌اند و معرفت حق را از آنها به ارث می‌برند.